Laat angst niet onze leidraad zijn, maar liefde voor elkaar

Onlangs maakte ik mijn eerste vaartocht dit jaar met een goede vriend. We spraken, onder het genot van een hapje en drankje, over allerlei ontwikkelingen. Hij maakte zich druk over onder andere oneerlijke politici en de impact van artificiële intelligence. Ook op mijn Linkedin tijdslijn lees ik geregeld – misschien steeds vaker – berichtjes die ongenoegen, onrechtvaardigheid of andere misstanden aan de orde stellen. Bijvoorbeeld over milieumaatregelen, toeslag- en andere affaires. Wat heeft dat voor impact op onze toekomst?

We kwamen te spreken over de bronnen waarop we ons baseren. Welke bronnen zijn nog betrouwbaar en wie heeft de te volgen (beste) waarheid in pacht? Ik weet het gewoon niet meer. De felheid waarmee de “waarheid” wordt geponeerd en daarover wordt gediscussieerd lijkt toe te nemen. Dat is niet zo gek, want steeds meer mensen (kunnen) worden geraakt door deze ontwikkelingen die ons perspectief en geluk belemmert. Ondertussen proberen we allemaal er het beste van te maken.

De roep om (systeem) verandering neemt toe. Nu is zelf veranderen al ontzettend moeilijk laat staan een heel systeem. Ik zeg wel eens gekscherend VER en ANDEREN. Niet ik maar de ander moet (!) veranderen. En niet nu veranderen, maar later. Met cultuur als de onzichtbare maar o zo krachtige barrière met (vasthouden aan) macht (= veiligheid) als belangrijk anker die verandering tegenhoudt. Immers, cultuur elimineert afwijkende ideeën om (systemen) te veranderen en uniformeert ons denken en doen.  

Ondertussen neemt de angst voor de toekomst bij velen toe en daardoor neemt het logische denk- en relativeringsvermogen af.  Met ons gelijk willen halen en elkaar beschuldigen lossen we niets op. Mensen, zelfs binnen familie en goede vrienden, komen daardoor steeds meer tegenover elkaar te staan. Zo raken we de verbinding met en begrip voor elkaar kwijt. Interactie zonder compassie kan zomaar leiden tot geweld. Dat is een weg die we niet verder op moeten gaan.

Échte verandering begint binnen ons. We roepen onze toekomst zelf over ons af door de keuzes die we maken en houding die we aannemen. Laat angst die tot afstand leidt niet onze leidraad zijn, maar liefde voor elkaar die leidt tot verbinding. Daarom pleit ik voor reflectie, open staan voor en compassie met de ander. Als we daarin allemaal een stap zetten lukt het beter om onrechtvaardige systemen en beperkende culturen te veranderen.  Daarmee wordt de toekomst, ook voor onze kinderen, een stuk positiever, kansrijker en plezieriger.

Na afloop van de vaartocht garandeerde ik dat, tenzij hij me geweld aandoet, ik altijd zijn vriend zal zijn.

Edwin Tuin is schrijver van boek “Mensen boven Macht” (maart 2023). Het boek is te bestellen via managementboek.nl