De wet van Martec en achterblijvende snelheid van organisatieverandering

Organisatieverandering kan de snelheid van technologieontwikkeling niet bijhouden zo stelt de nieuwe en relatief onbekende wet van Martec (2013, Scott Brinker). Deze wet stelt dat technologische mogelijkheden exponentieel groeien, terwijl organisaties zich logaritmisch ontwikkelen. De ‘gap’ tussen technische mogelijkheden en aanpassingsvermogen van organisaties neemt dus volgens deze wet toe.

De wet van Martec

Zijn organisaties (te) traag met aanpassen en overgeleverd aan de grillen van technologie start-up’s en nieuwe kapitaalkrachtige en innovatieve markttoetreders? En wordt dat gat altijd alleen maar groter? Wat kun je doen?

Toegang tot de nieuwste technologie
ICT en platformen worden in toenemende mate de kritieke succesfactor voor organisaties. Organisaties kunnen toegang creëren tot de nieuwste technologie middels eigen innovatie, samenwerkingsverbanden of investeringen in technologie. Concurrentievoordeel en marktdominantie wordt niet langer enkel verkregen door omvang en omzet, maar door focus op winstgevendheid en agility. Zie in dat verband de ontwikkeling van “crowd anything”; platformen om vraag en aanbod (geld, middelen, kennis, etc.) bij elkaar te brengen gebaseerd op gratis aangeleverde data van klanten waarmee diensten nog beter op de behoeften kunnen worden afgestemd (“big data / analytics”). Daarnaast zijn er vele ontwikkelingen op diverse ICT-terreinen, zoals nanotechnologie, 4D Printing, FinTech-oplossingen, ambient UX, verregaande integratie van technologie in mensen, etc. Het overzicht en de relevantie – vooral in de Board Rooms – ontbreekt wat kan leiden tot onaangename verrassingen. Nieuwe technologie vereist continue aandacht om tijdig de juiste technologieën te omarmen en toe te passen in de dienstverlening.

Anders omgaan met organisatieverandering
Ik betwijfel of organisaties logaritmisch veranderen vooral door veranderende behoeften van nieuwe generaties. Die behoefteverandering kan juist leiden tot versnelling die de brug met technologieontwikkeling zal verkleinen. De generatie X (tot 1981) heeft nog de crisis (jaren 70 en begin jaren 80) meegemaakt met angst op baanverlies. Echter, de generatie Y (grosso modo 1981 – 2000) kent enkel economische voorspoed en scoort hoog op o.a. ondernemerschap en omgevingsbewustzijn. De generatie Z – nu nog in de schoolbanken – zal zich manifesteren als initiatiefrijke wereldburger die met sociale media is opgegroeid of vergroeid. Organisaties zullen dus anders moeten omgaan met verandering door aan te sluiten bij de wijze waarop ideeën worden gecreëerd, verspreid en geïmplementeerd. Ter inspiratie een presentatie (TED.com, “The tribes we lead” van Seth Godin; ruim 17 minuten) hierover. Medewerkers voelen zich doorgaans betrokken en willen verbeterideeën delen om de organisatie beter maken. De kunst is om die capaciteit aan te spreken, te mobiliseren, in beweging te zetten en daaraan richting te geven. De wijze van organiseren en coördinatie van werkzaamheden zal zich verder ontwikkelen. Na de hiërarchische bureaucratie, matrix-organisatie met duale rapportagelijn en de multilaterale virtuele of netwerkorganisatie sprak Jack Welch (voormalig CEO van General Electric) al in 1990 (ja ja) over het ontstaan van de grenzeloze organisatie. Zo’n organisatie probeert de verticale en horizontale grenzen af te breken, de commandostructuur te beperken, streeft een oneindige “span of control” na en vervangt afdelingen door cross-hiërarchische teams met participatieve besluitvorming. De rol van communities en sociale media speelt daarbij een belangrijke rol omdat daarmee ideeën sneller kunnen worden geïnitieerd, gedeeld, verspreid, versterkt leidend tot nieuwe producten/diensten, andere werkwijzen of implementeerbare oplossingen. Aansluiting op de behoeften en gebruiken rond sociale media van (met name) nieuwe generaties is essentieel om organisatieverandering te versnellen en het gat met de technologie te dichten.